Disability Studies in Education (DSE) – Chicago (VS)
Van 10 tot 17 mei (2011) gingen vier kernleden van ONT naar Chicago in de Verenigde Staten.
Is de Amerikaanse droom er ook voor mensen met een beperking?
Van 10 tot 17 mei ben ik naar Amerika (VS ) – Chicago geweest, samen met nog 6 anderen van Onze Nieuwe Toekomst (ONT). Het was een fijne ervaring.
Ik ben in die week wel 5 kg vermagerd door het eten, dat ik niet zo goed vond.
Het was 8 uur vliegen naar Chicago. Ik heb in Denderleeuw om 7u03 de trein genomen naar de Luchthaven van Zaventem. Bij het inchecken vroegen ze of mijn valies de mijne was en of ik die uitgeleend had. Dit waren een soort van veiligheidsvragen. Na het inchecken zijn we de douane gepasseerd en om 11u zijn we op gestegen. Om 12u30 plaatselijk tijd zijn we in Chicago geland. Als het daar 8 uur ‘s ochtend is, dan is het hier in België 13 uur. Op het vliegveld moesten we nog een treintje nemen en daarna zijn we met de metro naar onze hostel gegaan. Dit is hetzelfde als een jeugdherberg. Ik zag dat de metro zeer toegankelijk is. Bijvoorbeeld, voor elke metro halte zegt een stem welk station we naderden en welke deuren zullen open gaan. Op de metro wordt gevraagd om mensen met een beperking te helpen als ze ondersteuning nodig hebben.
In elk gebouw was er airco. Aan de ene kant is dit wel goed, maar je zou telkens een pull moeten aandoen als je ergens binnen gaat.
We zijn in een park in de buurt geweest. Daar kon je eekhoorns zien lopen in het wild . In het centrum van de stad kwam je veel mensen tegen met een kartonnen beker met daarin koffie van Starbucks. Op restaurant kreeg je altijd direct een beker water. Alles is daar in plastic en karton. De eerste slok water was als zwembadwater. Het had de smaak van chloor. Ik bestelde vlug een cola.
Bij je maaltijd krijg je vaak chips, wat voor mij snoep is. Al gauw was ik het eten beu en hebben we zelf gekookt.
Op een avond zaten we op een terras en zagen we een ziekenwagen. Het leek wel een kermis op wieltjes, met heel veel lawaai.
In Chicago zou je kunnen denken dat de Amerikaanse droom bestaat . Maar dan mag je er niet bij rekenen dat er in het centrum van de stad op elke hoek van de straat een bedelaar zit. De straat van onze hostel was een heel mooie straat. Maar je ziet dat er veel huizen te huur of te koop staan. Alles wordt wel zeer toegankelijk gemaakt.
Ik ging naar Chicago met Onze Nieuwe Toekomst
We gingen naar Chicago om deel te nemen aan een congres. Dit congres heette “Disability Studies in Education – Rethinking accessibility for the next decade”. Het congres ging dus over toegankelijkheid. Op het congres waren heel wat professoren en onderzoekers aanwezig, maar weinig mensen met een verstandelijke beperking.
In 2010 ging ditzelfde congres door in Gent. Toen was het thema ‘families en relaties’. Op het einde van dat congres sprak ONT al over toegankelijkheid. Op het congres dit jaar wilden de organisatoren dit onderwerp nog meer bespreken. Daarom werd ONT uitgenodigd als hoofdspreker op het congres. We hebben vier presentaties gegeven. De eerste was plenair, voor alle aanwezigen, en ging over toegankelijkheid van een congres.
Je hebt fysieke toegankelijkheid. Dat gaat over de toegankelijkheid van gebouwen. Wij noemen dat ook redelijke aanpassing van gebouwen.
Je hebt ook verstandelijke toegankelijkheid. Dit heeft te maken met denken, met toegankelijkheid van informatie. Dingen moeten verstaanbaar zijn. Communicatie moet verstaanbaar gemaakt worden. Sommige sprekers op het congres spraken in het Engels als heel toegankelijk. Anderen waren moeilijker te begrijpen.
Wanneer iemand iets vertelt kan je het misschien wel verstaan. Maar dit wil nog niet zeggen dat je het ook kan volgen en begrijpen. Soms gaat een spreker te snel, gebruikt hij te moeilijke woorden…
Om echt te kunnen deelnemen aan een congres is wisselwerking belangrijk.
Je hebt fysieke toegankelijkheid. Dat gaat over de toegankelijkheid van gebouwen. Wij noemen dat ook redelijke aanpassing van gebouwen.
Je hebt ook verstandelijke toegankelijkheid. Dit heeft te maken met denken, met toegankelijkheid van informatie. Dingen moeten verstaanbaar zijn. Communicatie moet verstaanbaar gemaakt worden. Sommige sprekers op het congres spraken in het Engels als heel toegankelijk. Anderen waren moeilijker te begrijpen.
Wanneer iemand iets vertelt kan je het misschien wel verstaan. Maar dit wil nog niet zeggen dat je het ook kan volgen en begrijpen. Soms gaat een spreker te snel, gebruikt hij te moeilijke woorden…
Om echt te kunnen deelnemen aan een congres is wisselwerking belangrijk.
Mensen hebben heel veel geleerd van ONT. Maar wij hebben ook veel geleerd van anderen. Bv. over onderwijs. Er waren presentaties over mensen met een verstandelijke beperking die naar de universiteit willen gaan. ik besefte dat hierover in België nog niet zoveel gesproken wordt.
Door naar Chicago te gaan ben ik vele ervaringen rijker. Ik leerde nieuwe mensen kennen, ik ontdekte nieuwe ideeën en ik had ook zelf iets te vertellen.
