HET VERHAAL VAN CARLI
Ik had vanaf mijn 8 jaar heel veel hoofdpijn, maar veel mensen dachten dat het aanstellerij was.
Na een tijdje gingen mijn hobby’s zoals scouts en basketbal niet meer. Uiteindelijk was een operatie nodig.
Tot mijn 13 jaar wou ik geen ondersteuning, maar toen werd dat noodzakelijk.
Ondanks de omstandigheden begon ik een opleiding talen aan de hogeschool.
Maar de vermoeidheid van mijn operatie was de grote boosdoener. Nog altijd slaap ik gemiddeld 14 uur per dag.
Hierdoor is mijn Frans en Duits niet helemaal perfect, maar ik kan er wel mee werken. Engels lukt wel goed.
Na mijn opleiding, in 2010, ben ik begonnen in een klein bedrijf dat vertalingen doet voor de VRT.
Dat ging allemaal goed tot het plots financieel moeilijker ging voor het bedrijf. Ik kon er niet meer blijven
Daarna (2011-2012) mocht ik gaan werken in een overheidsbedrijf.
Daar moest ik wetteksten vertalen vanuit het Engels. Ook daar waren ze een hele periode positief over mijn werk.
Maar toen ik na de zomer vroeg of ik terug mocht komen, ging dat niet meer. De reden die ze hiervoor gaven, is dat ze telkens met nieuwe vrijwilligers moeten werken.
Toen heb ik even zonder werk gezeten (ongeveer een jaar). Toen kon ik aan de slag bij een organisatie voor mensen met een beperking. Ook daar hield ik me bezig met het vertalen van documenten. Maar door het vertrek van de verantwoordelijke, kon ik ook niet blijven.
Ik kom telkens hetzelfde tegen: in het begin is iedereen positief en lukt alles goed, maar vanaf er een bepaald probleem is binnen de organisatie moet ik meestal vertrekken.
Maar ik heb ook een aantal positieve ervaringen. Te beginnen bij PLAN international, waar ik nu al 3 jaar aan de slag ben. Daar werken ze met veel vrijwilligers, waardoor er een andere cultuur is binnen de organisatie. Ik sta hier in voor de vertaling van de verslagen die de PLAN-ouders krijgen.
Ik doe niet enkel vertaalwerk. Aangezien ik een voetbalfanaat ben, heb ik na mijn studies gekeken of ik misschien iets kon betekenen voor K A A Gent. Daar kon ik bij de jeugd beginnen als ploegafgevaardigde. Dit doet ik al 6 jaar en dat lukt zeer goed. Het is ook eens iets waarbij ik niet puur mijn geheugen moet gebruiken.
Na een tijdje vroeg de algemene manager van K A A Gent of ik vertaalwerk wou doen op het secretariaat, maar toen werkte ik nog bij het overheidsbedrijf waardoor dit niet combineerbaar was.
Begin november kwam ik in contact met Onze Nieuwe Toekomst.In het begin ging ik enkel naar de bijeenkomsten maar vanaf begin 2018 ben ik beginnen meewerken. Mijn eerste taak was om een jaarverslag te maken voor de regering. Zo kunnen we subsidies verkrijgen van de Vlaamse regering en de stad Gent. Nu ben ik bezig met contact te zoeken met andere organisaties binnen Europa. Een concreet voorbeeld hiervan is het invulformulier dat in het Engels is. Niet alle leden van ONT verstaan dat, dus ik ben het aan het vertalen.
De grootste tip die ik kan geven aan andere mensen met een beperking is om zo open mogelijk te zijn. Goed communiceren is een grote troef in het vinden van werk. Probeer je niet weg te steken en met iedereen te praten!
