Onze Nieuwe Toekomst op Tackling Social Exclusion congres in Southampton
Onze Nieuwe Toekomst werd door stad Gent uitgenodigd op het TSE-congres.
TSE staat voor: Tackling Social Exclusion, omvergooien van sociale exclusie. Een project tussen drie steden die nadenken over hoe mensen met beperking beter betrokken kunnen zijn in de maatschappij.
Exclusie betekent: er niet bij horen.
Gent wil graag Onze Nieuwe Toekomst voorstellen binnen het Europese project.
Na een vergadering met stad Gent wordt vastgelegd dat Onze Nieuwe Toekomst iets zal bregen over werken en over Gent als stad die een goed hart heeft voor mensen met beperking.
Onze reis ging zo…
Vertrek in Zaventem
Mijn bagage was te groot.
Dus moesten we bijbetalen.
De handbagage moest nog door de controle.
Dit duurde heel lang. Onze namen werden al afgeroepen.
We hebben het vliegtuig toen bijna gemist.
Toon bleef achter bij Didier om hem te ondersteunen.
Yannick heeft zijn hart uit zijn lijf gelopen, om te zeggen dat ze moesten wachten om te vertrekken.
In Engeland rijden ze aan de linkse kant,
In België aan de rechtse,
Daarmee was ik ook aan de foute kant de taxi ingestapt.
Die chauffeur keek raar op toen ik me bijna achter het stuur zette.
Het onthaal in het hotel was zeer vriendelijk,
Echt chapeau!
En ook onze kamers.
We hadden allemaal een eigen grote kamer: we waren gelijk een minister.
Jammer dat het hotel een beetje exclusie was. Het hotel bestond uit veel trappen en gangen. Het was zoals een doolhof.
We hebben ons voorgesteld.
Er waren heel interessante mensen.
Zo hebben we gesproken met de toegankelijkheidsambtenaar van Gent.
Voor het eten ben ik nog naar een Ierse pub geweest.
Samen met de Hollanders en de Belgen.
Heb een mooie connectie met de Nederlanders gemaakt.
We zijn eigenlijk een netwerk.
Er was veel respect voor personen met een verstandelijke beperking.
Ook in de burgemeester zijn speech.
Dit was voor het diner.
Dat was een gezellig samenzijn.
Daarna ben ik gaan slapen.
Het ontbijt was ook zeer lekker en uitgebreid.
We konden er tegen voor een dag.
In de voormiddag zijn we naar een buurtcentrum geweest en naar een job centrum.
Daar kregen mensen dagbesteding en opleiding.
Het was schitterend uitgelegd.
Je kan er vrijwilligerswerk doen en opleiding volgen.
Je krijgt de kans om te gaan werken.
De mensen daar zijn altijd op te bellen.
Als ze niet opnemen hebben ze teveel werk.
Matthew van het buurtcentrum heeft ook een verhaal gemaakt.
Een verhaal van zijn leven.
Ook een wereldreis.
Mensen werden er geïntegreerd.
Er was inclusie van mensen met en zonder beperking.
Buiten speelden ze basket.
En ondersteunden ze elkaar samen.
Geert ging naar een workshop over hoe een jobcentrum in Engeland werkt.
Ik zie dat als ‘hoe je in verschillende stappen aan werk kunt geraken’ of
‘werk is je nuttig voelen in de samenleving.
Een jobcentrum in Engeland is zoiets als de RVA bij ons.
Mensen die werkloos komen te staan, kunnen hier terecht.
Die mensen zijn hopeloos.
Er moet een bepaalde procedure doorlopen worden.
Als je werkloos komt te staan moet je jezelf eerst aanmelden als werkzoekende.
Er werd een profiel opgesteld.
Dit was een heel toegankelijk gesprek, om mensen te lokken en van straat te halen.
Deze aangifte was één van de voorwaarden om een werkloosheidsuitkering te krijgen.
Mensen worden dus onmiddellijk gerustgesteld en het voornaamste is dat mensen zo vlug mogelijk hun geld krijgen.
Daarna word je uitgenodigd op een gesprek om te kijken naar je capaciteiten en wat je graag wil doen.
In Kalken zeggen ze: een keer kijken welke vlees ze inde kuip hebben.
Je wordt aan een jobcoach gekoppeld die u zal helpen.
Samen met deze persoon ga je op zoek, de vertrouwenspersoon.
De jobcoach gaat samen met U op stap om te kijken naar werk dat U ligt.
De werkloosheidsuitkering vermindert niet in de tijd.
De werkzoekende moet kunnen aantonen dat hij moeite doet om werk te zoeken.
De andere kant van de medaille is als je niet meegaat met het systeem van werk zoeken, dan pakken ze uw werkloosheidsuitkering volledig af.
Er wordt wel rekening gehouden met het feit dat iemand ziek is of als er geen andere drempel was, dat zijn geen beesten hé.
De taak van de jobcoach was in de eerste plaats om te luisteren en om mee te helpen zoeken.
De personen krijgen ook training in solliciteren.
Wat ik ook opmerkte is dat het gebouw waar alles doorging voor openheid staat.
Bij de ingang is er een balie waar je onmiddellijk doorgezonden wordt naar de juiste plaats.
Het gebouw bestond uit veel glas.
Alles was er open. Dat schept vertrouwen tussen mensen. En vooral: het gebouw was heel toegankelijk.
De mensen die ons rondleidden waren echt heel behulpzaam.
Het was een heel toegankelijke rondleiding. Ze was mooi verstaanbaar
Na de maaltijd was het aan ons om een workshop te geven.
Tot op het laatste moment hebben we nog zitten voorbereiden.
We waren wel gespannen: er waren veel beleidsmakers.
Eerst hebben we Onze Nieuwe toekomst voorgesteld.
Wij zijn zelfadvocaten, wij hebben een mening.
Dat was een sterk moment.
Verder hebben we over werken gesproken.
Waar werken we, wat betekent dit voor ons, met wie werken we, …
Geert heeft zijn begeleid werk uitgelegd.
Achteraf kwamen er nog vragen.
Die Engelsen hingen aan onze lippen
Daarna zijn we naar een andere workshop gegaan.
De toegankelijkheidsambtenaar van het stad Gent heeft een uitleg gegeven over de werking.
Het was niet altijd gemakkelijk om te volgen, maar we mochten altijd vragen stellen.
Vrijdag morgen zijn we terug naar huis vertrokken.
Onze bobijn was op.
De vliegreis en een treinrit verder komen we terug in Gent.
We waren moe, maar voldaan.
